تربیت روحی

شوشان ـ  جعفر دیناروند :

روح و روان، واژه هایی متداول و مورد استفاده ی مردم در ارزیابی از شخصیت های افراد به کار می روند.بعضی روح را به عالم دیگر متصل می کنند و آن را در مقابل جسم قرار می دهند.به کار گیری این کلمه در موقعیت های مختلف، با معنی آن در ارتباط است.
 اگر کسی آن را در مقابل جسم قرار دهد، کار بیهو ده ای انجام نداده است زیرا یکی از معانی آن همین است. اما مد نظر ما از واژه ی روح همان "روحیه "است که در معنای علمی، طرز تفکر فرد در برخورد با امور است، یعنی اینکه شیوه ی برخورد او با یک امر خاص چگونه است.
طبیعی است که این، در حوزه ی تئوری است و درعمل، او بر اساس آن تئوری، عمل می کند.به کار گیری کلمات نا امید کننده، مثبت گرایی، منفی بافی و امید دادن به افراد در زمینه های مختلف،نماد های «روح» فرد اقدام کننده است.
بنابراین، یکی از تفاوت های افراد با هم، همین نکته است.او در مورد اتفاقاتی که با آن ها روبروست، قبل از هرگونه اقدامی،چه نوع ارزیابی دارد؟آن ها را قابل حل می داند؟ به آن ها مانند یک دریای عظیم می نگرد؟یا خود را توانای مقابله  محسوب می دارد؟لذا، روح یک توانایی بالقوه است که در افراد وجود دارد که ممکن است بازدارنده یا حرکت دهنده باشد.
در کنار آن، تربیت،رشد توانایی های مثبت افراد در جهت بهزیستی است.این فعالیت، آموزش می دهد تا فرد ساخته شود.تربیت روح، به آنگونه تربیت اشاره دارد که، روح با گذشتن از آن، به شکلی عمل می کند که در آن، نا امیدی و ناتوانی جایی ندارند.او از قدرت تفکر برای یافتن راه حل ها استفاده می کند.
تربیت روحی به فرد، اندیشیدن را می آموزد و هر گز به دنبال تحمیل "اندیشه" نیست.تربیت یافته روحی، با تعقل، راه درست را تشخیص می دهد.این راه که قطعا انسانی است، از طریق تعلیم و تربیت، به وجود می آید.
تدبر نیز به واسطه ی این نوع تربیت به دست می آید.توانایی حل مشکل از راه درست،تدبر محسوب می شود. بنابراین،  این نوع روش، با انواع دیگر تربیت، متفاوت است.اینکه چگونه می توان از این روش استفاده کرد و زمان آن چه زمانی است؟ نیاز به توضیحات دقیقی دارد که در زمان مقتضی ارائه خواهد شد.
تربیت روحی، آماده شدن فرد در موقعیت های گوناگون است.همچنانکه یک ورزشکار قبل از ورود به مسابقه، باید آن را داشته باشد، یک انسان تربیتی نیز می بایست، در همین راستا، حرکت کند.تربیت روحی یکی از مهم ترین روش ها برای جلوگیری از واژه ی "شکست" است.